BACnet (Building Automation and Controls NETwork) – jest protokołem komunikacyjnym , który powstał dzięki współpracy American Society of Heating, Refrigerating and Air-Conditioning Engineers.

Protokół ten powstał w celu stworzenia standardu w komunikacji pomiędzy urządzeniami pochodzącymi od różnych producentów i systemów. Standard protokołu BACnet został po raz pierwszy opublikowany w 1995 roku. W tym samym roku zatwierdził go American National Standards Institute (ANSI) jako obowiązujący krajowy standard w USA. W styczniu 2003 roku BACnet stał się standardem międzynarodowym uzyskując certyfikat ISO (International Organization for Standards) 16484-5. W latach 2001 oraz 2004 zostały wydane dla niego aktualizacje i rozszerzenia.

Transmisja i topologia:

BACnet składa się z 4 warstw zgodnych z modelem ISO/OSI – fizycznej, danych, sieci oraz aplikacji.  Standaryzuje on warstwę sieci i aplikacji, natomiast nie określa dokładnie dwóch pozostałych, co pozwala na elastyczne wykorzystanie różnych mediów transmisyjnych.

Mogą nimi być Ethernet (maksymalna prędkość transmisji 10Mb/s), ARCNET ( 2,5Mb/s). W celu zwiększenia odległości pomiędzy segmentami wykorzystywane są repeatery lub mosty. Połączenia te nazywane są podsiecią BACnet i charakteryzującą się dwubitowym adresem.

Każde urządzenie w podsieci BACnet ma również lokalny adres MAC (Medium Access Control), który wraz z adresem podsieci jednoznacznie określa położenie urządzenia w sieci. Powstałe podsieci są łączone z wykorzystaniem routerów w sieć główną tzw. intersieć BACnet (BACnet Internetwork).

W systemie BACnet warstwę tą można podzielić na dwie zależne od siebie części – model informacji zawartej w urządzeniu automatyki budynku oraz grupę funkcji wykorzystywanych do wymiany informacji pomiędzy urządzeniami. Wewnętrzna budowa i konfiguracja urządzenia działającego w sieci BACnet zależy od jego producenta, tak więc w standardzie nie ma definicji tych elementów, co również dotyczy struktur danych i logiki sterowania.

W celu umożliwienia wymiany danych pomiędzy urządzeniami pochodzącymi od różnych producentów możliwa jest komunikacja poprzez zdefiniowanie zbioru abstrakcyjnych struktur danych – tzw. obiektów, które określają sposób identyfikacji i dostępu do informacji bez wiedzy o budowie urządzenia.

Oprogramowanie komunikacyjne wewnątrz urządzenia interpretuje zapytania o określoną informację dotyczącą obiektów abstrakcyjnych i tłumaczy informację z rzeczywistych struktur danych urządzenia. Funkcjonalność ta nazywana procesem aplikacji.

W standardzie BACnet zdefiniowano sześć klas zgodności określających zbiór wymaganych usług aplikacyjnych. Pozwalają one określić możliwości urządzeń w sieci BACnet, zgodnie z rosnącym numerem klasy, od prostego czujnika (klasa 1) do uniwersalnego sterownika (klasa 6).
W standardzie nie określono możliwości wykorzystania sieci oraz mediów komunikacyjnych innego typu oprócz wymienionych.
Dotyczy to szczególnie sieci radiowych – obecnie prowadzone są prace badawcze sprawdzające możliwość łączenia sieci BACnet i sieci bezprzewodowych – np. ZigBee (tzw. BACnet over ZigBee).

W omawianej sieci każde urządzenie dołączone jest do tzw. segmentu fizycznego Point-to-Point realizowany poprzez RS-232 (do 56kb/s) i tunelowanie w sieci IP (UDP/IP). Sieć BACnet umożliwia przesyłanie danych, wśród których można wyszczególnić: binarne i analogowe sygnały wejściowe oraz wyjściowe współpracujących urządzeń i aplikacjach, informacje o planowaniu, informacje o obsługiwanych zdarzeniach i alarmach, pliki oraz informację dotyczące sterowania.