Media transmisyjne w KNX
Rodzaje mediów transmisyjnych:
- Dwa skręcone ze sobą przewody „skrętka dwuparowa” (Twisted Pair „TP”) gdzie drogą transmisji jest oddzielny przewód sterowniczy – rozwiązanie to zapewnia najlepszą jakość transmisji. Zastosowanie znajduje w obiektach nowych lub po generalnym remoncie;
- Przesył za pomocą przewodów energetycznych (powerline) – rozwiązanie to znajduje swoje zastosowanie w obiektach gdzie nie ma możliwości zabudowy nowych linii sterowniczych, a dostępne są przewody o napięciu 230V;
- Przesył dzięki falom radiowym – stosowane jest tam gdzie nie ma możliwości prowadzenia przewodów magistralnych ani energetycznych. Jakość transmisji jest ściśle uzależniona od warunków otoczenia urządzeń;
- Ethernet „ip”.
TRANSMISJA ZA POMOCĄ SKRĘTKI- „TP”
Podstawą działania systemu KNX kiedy transmisja danych odbywa się za pomocą skrętki dwuprzewodowej jest zasilacz – 29V DC, dławik, który może być integralną częścią zasilacza, sensorów, aktorów oraz kabla magistralnego (wymagane są tylko dwa przewody).
Długości przewodu w liniach magistralnych wynoszą:
- Między zasilaczem a urządzeniem magistralnym wynoszą do 350m
- Pomiędzy urządzeniami magistralnymi jest to do 700m
- Całkowita długości jednej linii może maksymalnie sięgać do 1000m.
- Minimalna odległość pomiędzy zasilaczami wynosi 200m
Podłączenie zasilacza do magistrali
W związku z tym , że dane przesyłane w magistrali do prawidłowej interpretacji muszą mieć odpowiednią częstotliwość i napięcie więc oprócz 29-cio V zasilacza potrzeby jest dławik, który w przypadku gdy dostarczane jest napięcie stałe którego częstotliwość równa jest zero to dławik reaguje niską reaktancją . Natomiast jeżeli napięcie ma postać napięcia zmiennego które posiada częstotliwość to dławik reaguje dużą reaktancją.
Topologia.
Każde urządzenie magistralne może komunikować się z innym urządzeniem magistralnym dzięki telegramom:
- Pojedyncza linia składa się najwyżej z 4 segmentów liniowych.
- W każdym segmencie można zainstalować do 64 urządzeń.
- Każdy segment linii powinien mieć odpowiedni zasilacz.
Obszar.
Jeżeli zachodzi konieczność zastosowania więcej niż jednej linii należy stosować sprzęgła liniowe, można połączyć do linii głównej do piętnastu kolejnych linii-taki układ nazywany jest obszarem. Ani w linii głównej ani linii obszarowej nie można używać wzmacniaczy „repaterów”.
Instalacja magistralna może składać się z kilku obszarów poprzez zastosowanie linii obszarowej. Obszar z linią obszarową łączy sprzęgło. Do linii obszarowej także można przyłączyć urządzenia magistralne których liczba jest pomniejszona o liczbę sprzęgieł. Jeżeli zostanie użyta maksymalna liczba obszarów czyli 15 to w instalacji można zainstalować ponad 58000 urządzeń!
Do jednoznacznej identyfikacji urządzeń magistralnych i określenia jego miejsca w magistrali służy adres indywidualny zwany także adresem fizycznym który jest adresem unikalnym dla każdego urządzenia.
F = 1-15 – adres obszarów 1-15
F = 0 – adresy urządzeń magistralnych w linii obszarowej
L = 1-15 – adresy linii 1-15
L – 0 – adresy urządzeń magistralnych w obszarze linii
D = 1-255 – adresy urządzeń magistralnych w linii określonej adresem L
D = 0 – adresy sprzęgieł
Obszar – 4 bity;
linia- 4 bity;
urządzenie magistralne 1 bajt.
Adres zapełnionego portu magistralnego to 15.15.255