Podział urządzeń w standardzie KNX
Urządzenia wykorzystywane w instalacji KNX można podzielić ze względu na ich przeznaczenie:
- Urządzenia magistralne (BUS DEVICES)
- Urządzenia systemowe (SYSTEM COMPONENTS)
Przeznaczeniem urządzeń magistralnych jest wykonywanie zadań przypisanych instalacji, wyróżnia się dwie podstawowe grupy:
- Aktory – są to elementy wykonawcze przeznaczone do wykonywania poleceń otrzymywanych z magistrali i do niej adresowanych
- Sensory – są elementami nadawczymi. Reagują na określone wartości fizyczne, po czym formułują zwarty plik informacji zwany telegramem.
Urządzenia systemowe – zadaniem urządzeń systemowych jest zapewnienie prawidłowej pracy urządzeń magistralnych, do grupy urządzeń systemowych zaliczamy zasilacze, sprzęgła systemowe, repetytory , oraz interfejsy do komunikacji.
Zasilacz – zasila magistrale napięciem 29V, przy czym aby urządzenia magistralne działały poprawnie napięcie nie może być niższe niż 21V. Oprócz napięcia typowe wartości dotyczą również prądu i wynoszą one: 120mA , 320mA , 640mA , 800mA.
Sprzęgło – jest to urządzenie którego zadaniem jest separacja galwaiczna danej linii od linii wyższego rzędu, a także do blokowania lub odblokowywania linii wyższego lub niższego rzędu w celu przesyłania informacji.
Sprzęgło może służyć jako:
- sprzęgło liniowe łączące linie główną z linią wtórną
- sprzęgło obszarowe łączące linię obszarową z linią główną danego obszaru.
Repetytor – spełnia on rolę wzmacniacza, którego zadaniem jest łączenie linii wtórnej z dodatkowym odcinkiem linii zwanym segmentem.
Interfejs do komunikacji z komputerem – zazwyczaj jest to interfejs szeregowy RS232 lub USB, którego zadaniem jest programowanie urządzeń magistralnych. Program do programowania nosi nazwę ETS. Po przeprowadzeniu programowania instalacja pracuje samodzielnie, a kontakt z komputerem potrzebny jest tylko przy wprowadzaniu zmian.